Zin in Utrecht voor inwoners
Waarom overkomt mij dit? Wat moet ik toch met mijn leven aan? Welke keuzes moet ik maken? Waar gaat het voor mij allemaal om? Hoe kan ik (weer) gelukkig worden?
Dit zijn vragen waar iedereen in zijn leven wel eens mee rondloopt. Zeker als het leven niet meezit lijk je er niet aan te kunnen ontsnappen. Ze overvallen je als je een dierbare verliest, of een goede baan of relatie; als je zelf ziek blijkt te zijn of geconfronteerd wordt met ziekte in je naaste omgeving; maar ook als je het gevoel hebt anders te zijn en de aansluiting met andere mensen maar moeilijk kunt maken of als je spirituele vragen en verlangens hebt waar je nergens bevredigende antwoorden op kunt vinden. De aanleiding hoeft niet altijd heel dramatisch te zijn, het gaat om situaties die raken aan de essentie van je bestaan. Ook belangrijke overgangsmomenten zoals kinderen die uit huis gaan of een naderend pensioen kunnen om herbezinning op je leven vragen. Net als het staan voor een moeilijke keuze waarbij je verschillende belangen tegen elkaar moet afwegen.
Zin in Utrecht is er voor mensen van alle leeftijden in de vorm van het voeren van individuele gesprekken (eventueel bij u thuis) en in de begeleiding van gespreksgroepen, meditatieve activiteiten en trainingen rondom specifieke thema’s.
Ervaringen
“Na de dood van mijn man vorig jaar lukt het me maar moeilijk om de draad weer op te pakken. Mijn kinderen wil ik niet lastig vallen en mijn buren lopen met een boog om mij heen. Als ik het moeilijk heb, pak ik Jaaps foto en praat tegen hem. Dan heb ik even het gevoel dat hij nog bij mij is. Maar verder… nee… als ik heel eerlijk ben, is de lol er wel van af.”
“Eindelijk mijn opleiding afgerond en nu? Ik zit al vijf maanden zonder werk. Alsof niemand op me zit te wachten. Als dit het is….. wat moet ik nu met mijn leven? Ik vind het knap waardeloos allemaal! Ik zou er wel eens met iemand over willen praten…”
“… op een dag ging er een licht aan. Ik begreep opeens van alles. Overal zag ik verbanden. Ik voelde me vol energie en kon de hele wereld aan. Daarna kwamen de angsten. Een psychose, zo werd mij verteld. Gelukkig kreeg ik hulp om die angsten te bestrijden, maar het goede van de ervaring laat me niet los. Bij wie zou ik hiermee terecht kunnen?”
“Ik weet gewoon niet wat ik aanmoet met deze wereld. Er is zoveel onrecht en lijden en het lijkt wel alsof ik de enige ben die zich daar niet bij neer kan leggen. “Je moet niet zo serieus zijn” zeggen mensen mij altijd of “Waarom kun je niet genieten van de mooie dingen om je heen?” Maar ik kan het gewoonweg niet. Ik kom eigenlijk niets tekort maar toch kan ik wel huilen…”